(alle foto's op groter formaat, door er op te klikken)
Als snel staan de eerste groepsleden op het "observatie-balkon" op dek 8. In de hoop een eerste waarneming te doen.
Zondagochtend bij het eerste licht varen we voor de kust van Engeland. Ik heb de groep verteld dat dit het beste stuk is om zeezoogdieren en zeevogels te spotten. Opvallend veel groepsleden struinen dan ook al voor 6 uur over de dekken van het schip. Her en der schieten de jan-van genten langs de boot en ook de eerste noordse stormvogels worden gespot. Als iets voor zeven uur het observatiebalkon weer open gaat, klontert onze groep daar samen. Vooral de jan-van-genten laten zich mooi zien. Af en toe duikt er eentje vlak voor het schip de diepte in:
Als om 7 uur de koffiebar open gaat, besluit ik samen met een paar andere deelnemers even het dek te verlaten. Als we 20 minuten later terugkomen, zie ik opgetogen gezichten; "dolfijnen en bruinvissen voor de boot!" Ik geloof er niks van en denk dat ze een spelletje 'reisleidertje pesten' aan het spelen zijn. Maar al snel tovert Paul van de Werken een foto tevoorschijn waarop meerdere vinnen zichtbaar zijn. Ik ben overtuigd!
Witsnuitdolfijnen (foto: Paul van de Werken)
Eén van de bruinvissen (foto: Bart Vastenhouw)
Er zijn zeker 6 witsnuitdolfijnen geteld en vervolgens 2 grotere groepen bruinvissen. Dit belooft wat voor de uren die we nog te gaan hebben voor we in Newcastle zijn, en vanavond op de terugweg. Maar een half uurtje later doemt een mistbank op voor het schip. Het is een prachtig gezicht, een door de zon beschenen grijze muur waar we in varen. Vooral als het zich een paar keer herhaalt; er in en er weer uit. Maar dan is het over en varen we er niet meer uit. De rest van de reis varen we door een grijze wereld. De mist is zo dik, dat we zelfs drie kwartier te laat in Newcastle aankomen. Ons toch al strakke tijdschema, wordt nu een race tegen de klok. Gelukkig is Andrew, de schipper van ons excursiebootje bij de Farnes, bereid om op ons te wachten.
Na een zonnige bustocht door een heuvelachtig Engelse landschap, doemt bij het plaatsje Seahouses de mist weer op. De Farne eilanden zijn vanaf de wal niet te zien, maar gelukkig ligt ons bootje de 'Serenity II' nog wel in de haven. Andrew zet direct flink het gas er op en al snel doemt 'Staple Island' op uit de mist. Waar we normaal eerst een rondje rond de eilanden varen, heeft Andrew het schema nu omgegooid omdat het eiland kort na 12 uur op slot gaat. De beheerder National Trust staat vogelliefhebbers toe om maximaal 1 uur op het eiland te verblijven. En dan alleen 's ochtends op Staple Island en 's middags op Inner Farne. Onze groep snelt zich dan ook de in de rosten uitgehouwen trappen op om volop van het uur te genieten. Ondanks de mist, is op het eilandje het zicht redelijk. Rondom de trap zit het al vol met zeekoeten en kuifaalscholvers. Enkele tientallen meters verder de eerste nesten van papagaaiduikers en zelfs een paar noordse stormvogels. Wie nog verder doorloopt vindt ook nog alken, eiders en honderden drieteenmeeuwen. Af en toe breekt er een hels kabaal los, als een zilvermeeuw over de samengepakte zeekoeten scheert. Een uur is krap voor alle indrukken op het eiland. Zeker als je ook hier en daar uitleg geeft, een video probeert te schieten en ook nog wat leuke foto's wilt maken voor op dit weblog. Een kleine selectie;
Na het uur op het eiland stapt iedereen opgetogen aan boord van de Serenity. Er volgt nog een tocht van ruim een uur langs de andere eilanden van de eilandengroep. Uit de mist doemen af en toe eilanden op, terwijl links en recht de zeekoeten en papagaaiduikers voorbij de boot schieten. Onderweg neemt menigeen de tijd om even zijn foto's van Staple Island te checken. Maar als we in buurt van de zeehonden komen zijn alle lenzen weer naar de eilanden gericht. Op de Farne eilanden verblijft een flinke kolonie grijze zeehonden, waarvan we er enkele tientallen te zien krijgen. In een grijze sluier weliswaar, maar de dikke mannetjes-dieren zijn indrukwekkend! En de nieuwsgierige jonge dieren, die vlak naast de boot opduiken blijven vertederend, getuige de vele "ah's" en "oh's" die op het bootje te horen zijn.
"seals in the mist"
Op de terugweg varen we nog langs de steile kliffen van Inner Farne. Vele vogels laten zich onverstoorbaar bekijken en fotograferen vanaf het bootje. Van de noordse stormvogel is zelfs met het blote oog, zijn bijzondere snavel zichtbaar.
Na een tocht van bijna drie uur, staat iedereen tevreden weer op de kade van Seahouses. We hebben nog een klein uurtje voor we de bus in moeten, om de ferry terug naar IJmuiden te halen. Hier en daar worden wat souvenirs ingeslagen of aan een echte Engelse Fish & Chips begonnen. De patat-eters ontdekken al snel dat ook de Engelse kustplaatsen een flinke populatie zilver- en kokmeeuwen huisvesten.
Terug op de ferry zien we waar we al bang voor waren; bij de kust hangt nog steeds een dikke zeemist. Voor ons uit zien we een vrachtschip in de mist verdwijnen, en niet veel later verdwijnen we zelf ook weer in de grijze soep.
In de hoop dat het later op de avond nog open zal trekken, gebruiken veel groepsleden de tijd om even wat te eten, of een dutje te doen in de hut. Maar iedere keer terug aan dek lijkt het nog grijzer dan de keer er voor. Gelukkig blijft na de succesvolle dag op de Farnes de sfeer goed en de humor droog; "Heb ik nog wat geMIST?"
Ook maandagochtend aan de Nederlandse kant varen we door een grijze soep. Toch vertellen aan dek een paar deelnemers dat ze gisterenavond in het laatste licht nog een mooie waarneming hebben gedaan. Omdat Paul nog even een sigaretje wilde roken, ontdekte hij dat de mist even na tien uur toch nog wat was opgetrokken. Samen met Gert ontdekte hij twee keilende snelle vliegers vlak boven het water. Na wat speurwerk in de meegenomen vogelboeken wisten ze het vrijwel zeker; dat moeten noordse pijlstormvogels zijn geweest.
Pas bij het binnenvaren van IJmuiden, brak de dikke mistlaag open. Handen werden geschud, mailadressen uitgewisseld en wij als reisleiders werden bedankt voor het organiseren. Ondanks dat dit nog niet eens de ideale trip was door de vertraging en de mist, hebben we als Delta Safari een heel goed gevoel overgehouden aan ons eerste buitenlandse avontuur. Zeker voor herhaling vatbaar!
We hebben tijdens de trip voor het eerst onze video-camera meegenomen. Het ziet er nog een beetje hoekig uit, maar geeft wel een goede indruk van wat er allemaal te zien is:
Klik op de video om af te spelen.
Meerdere deelnemers aan de trip hebben hun ervaringen en foto's op hun blogs geplaatst. Hieronder een overzichtje met links:
Paul van de Werken (deel 1). De snelste van allemaal! Maandagavond al on-line!
Paul van de Werken (deel 2). De menselijke kant. Vooral veel sfeerfoto's van de trip.
John Korteweg. Veel papagaaiduikers. En John's hoogtepunt; de oeverpieper. ;-)
Bart Vastenhouw. Heel veel foto's! En de enige die ook de bruinvissen heeft vastgelegd.
Jerry de Blok. Met binnenkort ook een filmpje.
Jo Hermans. Kijk bij 'Reizen' en dan 'Farne eilanden 2012'.
Tom Engelen. Ook aandacht voor het landschap op de eilanden!
