Er werd eerst koers gezet naar het 'Gat van Hawk' aan de noordkant van de Hinderplaten. Het plan was om te proberen om vanaf de zeezijde het Gat in te varen om zo langs de noordkant van de 'Ribben' en de 'Hinderplaat te kunnen varen. De toegang tot het Gat bleek echter geen opening te bieden voor de Sirius, het was er gewoon te ondiep. Ook leken de platen niet erg snel droog te vallen aan deze kant. Gelukkig liet wel de eerste nieuwsgierige grijze zeehond zich zien naast de boot.
Vervolgens zetten we koers richting zee. Met behulp van wat visafval werden meeuwen naar de Sirius gelokt. Binnen een paar minuten doken tientallen meeuwen op bij de boot, vooral mantelmeeuwen.
Terwijl veel mensen aan boord proberen om een meeuw voor de camera te krijgen, wordt er van de voorplecht geroepen; "bruinvis!". Omdat we bijna stil liggen heeft iedereen de tijd om op de goede plek naar het water te turen. En dan opeens, recht naast de boot, komt niet 1 bruinvis boven water, maar 3 bij elkaar. Volgens sommigen is 1 van de bruinvissen duidelijk kleiner, dus waarschijnlijk een kalf. Twintig meter achter het groepje, zwemt nog een vierde bruinvis. Een ervaren bruinvissen-watcher aan boord vertelt later dat hij ze nog nooit van zo dichtbij heeft kunnen zien. En het mooiste is dat bijna iedereen aan boord ze heeft kunnen zien.
Als 10 minuten later een paar mensen nog een bruinvis achter de boot langs zien zwemmen, kan het totaal voor vandaag op vijf gezet worden.
Na twee uur op volle zee, varen we terug naar de Hinderplaten. De schipper wil proberen om voor het strand bij Rockanje langs de kust richting de bunkers te varen. Onderweg krijgt hij ook nog een melding van een ander schip dat er "wel honderd zeehonden" op de Noordpunt van de Hinderplaat liggen. We zijn dus op de goede weg. Onderweg zien we al twee groepjes zeehonden liggen op de Zuidelijke Hinderplaat, in totaal meer dan twintig dieren.
Het lukt de schipper om tot aan de bunkers te varen, maar als we nog maar twintig centimeter water onder de boot hebben, moet hij toch omkeren. In de verte zien we de zeehonden liggen, maar om er iets van te zien heb je wel een verrekijker nodig. Het zijn er geen honderd, maar een snelle telling wijst toch op meer dan zestig zeehonden. Samen met de twintig dieren die we eerder zagen, betekent dat toch meer dan tachtig zeehonden op de Hinderplaten. Een mooi aantal, alleen jammer dat we ze niet van dichterbij kunnen bekijken.
De zeehonden op de Hinderplaat (klik voor vergroting)
Op de terugweg maken we nog een lus langs de Kwade Hoek, voor we de haven van Stellendam weer invaren. De vogelaars aan boord krijgen nog een zwarte stern en een paar dwergsternen voor de kijker. Eerder op de dag kruiste al een grote zilverreiger onze route. Op de slikken voor de Kwade hoek steken de ruim twintig lepelaars mooi af tegen de honderden aalscholvers en andere donkere kustvogels. En tot onze verbazing zien we ook nog drie zwarte zwanen voor de slikken langs dobberen.
Lepelaars en zwarte zwanen voor de Kwade Hoek (klik voor vergroting)
Als we terug zijn in de Buitenhaven kunnen we vaststellen dat we in totaal 1 minuut zon hebben gezien vandaag, op wat de warmste dag van de week zou worden. Ook de zeehonden lieten zich vandaag minder vaak zien bij de boot. Maar de bruinvissen en een aantal vogelwaarnemingen maakten de dag weer goed. Het blijkt maar weer dat je ded natuur niet kan sturen.
Terwijl we, na een hapje eten in Ouddorp, terug naar huis rijden in de auto en napraten over die onstuurbare natuur, krijgen we een sms-je van onze zoon op Pukkelpop. "Noodweer hier, maar ik leef nog". Ach wij hebben ook regen gehad, reageren we nog, denkend dat hij een beetje overdrijft. Verder horen we niks meer, dus het zal wel meevallen.
Als we thuiskomen schrikken we van de berichten over doden en gewonden op Pukkelpop. We proberen te bellen, te sms-en, maar het sms-je van eerder blijkt de laatste te zijn geweest die hij heeft kunnen sturen. Daarna is zijn telefoon "verzopen".
Om tien uur horen we via vrienden van onze zoon, dat iemand 1 van de meiden uit zijn vriendengroep heeft gesproken, dat ze elkaar weer hebben teruggevonden en dat iedereen oké is. En pas rond half een 's nachts krijgen we hem zelf aan de telefoon; veilig en droog in een vakantiehuisje, met een geleende telefoon.
Als iemand de volgende ochtend vraagt hoe de safari geweest is, moet ik weer even terugschakelen. De zeehonden en bruinvissen waren even niet meer belangrijk.
Update:
Van Annemieke ontving ik een link met haar foto's van de dag: Klik hier! Onder andere foto's van de bruinvissen en de meeuwen bij de boot.
Van Erika Troost ontving ik een foto met de vinnen van twee van de vier bruinvissen. Het is wel een zoekplaatje (klik op de foto voor een vergroting). De industrie op de achtergrond is de Maasvlakte.
bruinvissen voor de Maasvlakte (foto Eelco en Erika)
