Het doel van onze reis was het dorpje Tarrafal aan de Zuidwest kust van het Noordelijke eiland Santo Antao. Na twee vliegtuigen, waarvan één dus zwaar vertraagd, en een veerboot tussen de eilanden Sao Vincente en Santo Antao, werden we in de haven van Porto Novo verwelkomd door een visarend;
Visarend op het havenhoofd van Porto Novo
Tijdens de verdere overtocht tussen de twee eilanden hebben we door de stevige golfslag geen zeezoogdieren kunnen spotten. Ondanks dat meerdere Rotterdamse Kaapverdianen ons voorspelde dat ze hier "bijna altijd wel dolfijnen zagen".
Na een stoffige rit in een four-wheeldrive taxi, kwamen we een paar uur later in het afgelegen dorp Tarrafal aan. Direct werden we overstemd door tientallen kwetterende Kaapverdische mussen, die zich bij de varkensstallen achter het strand ophielden. Onze eerste endemische soort was binnen! (Een endemische soort, is een soort vogel of plant die alleen in één bepaald gebied voorkomt).
Kaapverdische mus (of grote bruine mus).
In de dagen erna zouden we dagelijks meerdere visarenden in de baai voor het dorp zien jagen, mussen en zwartkoppen in de tuin van het hotel spotten en ook de kaapverdische gierzwaluwen cirkelde soms met tientallen boven het dorp. In een boom naast het hotel sliepen iedere nacht meer dan honderd koereigers. Het was een prachtig gezicht zoals deze zich iedere avond verzamelden tijdens de schemering. Ook werden nog de lokale ondersoorten van de torenvalk en de buizerd gespot.
Koereiger in de boom boven onze kamer
Volop vogelwaarnemingen, maar de zeezoogdieren lieten het een beetje afweten. Van de hoteleigenaar hoorden we dat iemand twee dagen voor onze komst nog een bultrug had gezien vanaf het terras van het hotel. Maar we hadden inmiddels het lokale dorpsgevoel overgenomen; 'maak je vooral niet druk, het komt zoals het komt'.
En toen kwam het! De derde dag kwam opeens één van de vissers uit het dorp aanrennen "Grande Baleia!, Grande Baleia!" Het duurde maar een fractie van een seconde, voor ik begreep wat hij bedoelde; er zat een grote walvis in de baai. Hij wees ons in de richting waar ze hem gezien hadden en inderdaad zagen we al snel een een rugvin boven komen. Dit moest een bultrug zijn!
Eerste blik op de bultrug vanaf het strand
Snel haalde de visser wat maten bij elkaar en ter plekke werd de 'toeristas' aangeboden om mee de zee op te gaan. Voor ons een kans om de walvissen van dichterbij te spotten, voor de vissers de kans op een leuke bijverdienste aan het einde van de dag.
Eénmaal op het water (filmpje van het vertrek én de walvissen volgt binnenkort) moesten we even zoeken waar de walvis gebleven was. Maar al snel vonden we hem terug op nog geen honderd meter van het strand, een stuk verderop in de baai. In volle vaart werd er die kant op gevaren, tot de bultrug opeens op nog geen vijftig meter van het kleine bootje boven kwam. En niet alleen! Vlak achter de bultrug verscheen een kalf van nog geen vier meter lang! Nog erg jong dus. Hiermee was maar weer eens bewezen dat de Kaapverdische eilanden dé plek is in de Oostelijke Atlantische oceaan waar de bultruggen hun jongen krijgen.
Whale-watchen op zijn Kaapverdiaans.
Inmiddels was er ook een tweede bootje op het water verschenen. De bultruggen hadden een diepe duik genomen en waren even onvindbaar. Toen ze 500 meter verder weer boven kwamen, bleken de meningen verdeeld. Het andere bootje ging er als een gek achteraan terwijl onze 'spotter' ze nog tot rust probeerde te manen. "Niet opjagen!", leek hij te roepen, terwijl hij wild gebaarde naar het andere bootje. Maar toen de boodschap niet aankwam, gingen wij er ook in volle vaart achteraan.... We zagen de bultruggen nog een aantal keren boven komen, maar ze hadden duidelijk geen behoefte aan de 'drukte' in de baai.
Laatste blik op de bultruggen, met links de 'blow' van het kalf.
Het walvis-spotten staat duidelijk nog in zijn kinderschoenen op Kaapverdië. Maar de waarneming was er niet minder om, hij was zelfs denk ik mooier dan vanaf een volgepakte toeristenboot ergens bij een groot resort. Lekker knullig en spontaan!
Bruine genten tijdens de terugreis naar Sao Vicente.
Hieronder wat schokkerige videobeelden van de bultrug:
