In de bus onderweg naar Seahouses vertellen we de groep dat ze zich voor moeten bereiden op een alternatief, omdat de kans heel groot is dat er vandaag geen bootjes uitvaren naar de Farne eilanden. De folders van het nabij gelegen Bamburg Castle gaan al rond in de bus. Daar is het in ieder geval droog....
Op de ferry was er ook al weinig te zien door de mist....
Onderweg naar Seahouses lijkt het even wat lichter te worden, de ruitenwissers van de bus gaan zelfs even uit! Maar bij aankomst in het dorp is schipper Andrew van de Serenity echter resoluut; varen zit er vandaag niet in.
Als iets voor 12 uur iedereen zich weer verzamelt in de haven, klaar voor vertrek naar Bamburg, komt schipper Andrew naast me staan. Samen turen we naar de onbereikbare eilanden in de verte. Is het inbeelding, of lijkt het nu iets lichter te worden in de verte? En die golven? Zijn die nu iets rustiger dan zonet?
"Wil je het proberen?" vraagt Andrew opeens. Natuurlijk willen we dat! Een paar minuten later leg ik de groep uit wat de voorwaarden zijn; Het oversteken wordt het zwaarst, als het niet gaat, keren we terug. En landen zit er vandaag niet in door de deining, dus we varen alleen rond de eilanden. Opeens heel veel blije gezichten in de groep, drie mensen besluiten om niet mee te gaan.
Excursieboot verlaat het haventje van Seahouses.
Na een kwartier stampen op de golven, komen we redelijk ongeschonden aan bij Inner Farne. Tussen de eilanden is het water een stuk rustiger en kan het genieten beginnen. Overal zitten zeekoeten op de rotsen en ook de eerste groep papegaaiduikers wordt gespot op het water.
Hoeveel zeekoeten? Veel! (foto: Jan Dekker)
Schipper Andrew vaart zijn boot behendig langs de rotsen. Soms legt hij hem op nog geen halve meter van de kant stil om ons toch zoveel mogelijk van de eilanden te laten zien. Zo zien we ook de eerste papegaaiduikers op de rotsen zitten.
Papegaaiduikers (foto: Jan Dekker)
Terwijl we doorvaren langs Staple Island, merkt iemand op dat het al de hele tijd droog is. Wie had dat een uur daarvoor gedacht. Een deelnemer trekt het niet en wordt zeeziek, maar verder zie ik aan boord alleen maar blije gezichten;
Na een uitgebreide 'fotosessie' bij de zeehonden varen we terug richting Inner Farne. We zien nog steeds duizenden en duizenden zeekoeten, drieteenmeeuwen, papegaaiduikers en alken rondom de eilanden. Af en toe duikt er ook een minder opvallend exemplaar op, zoals deze paarse strandloper;
Ook in de lucht is van alles te zien:
Na Staple Island steken we ook nog over naar het verst gelegen grote eiland; Longstone Island. Daarvoor moeten we ook weer even een ruw stuk oversteken, maar de beloning is het waard. Het eiland ligt vol met grijze zeehonden
Deze grijze zeehond denkt er het zijne van....
Na een uitgebreide 'fotosessie' bij de zeehonden varen we terug richting Inner Farne. We zien nog steeds duizenden en duizenden zeekoeten, drieteenmeeuwen, papegaaiduikers en alken rondom de eilanden. Af en toe duikt er ook een minder opvallend exemplaar op, zoals deze paarse strandloper;
Zoekplaatje: paarse strandloper (foto: Jan Dekker)
Ook in de lucht is van alles te zien:
Een prachtige noordse stormvogel (foto: Jan Dekker)
Meerdere slierten jan-van-genten passeren de boot (foto: Jan Dekker)
Alsof we nog niet genoeg gezien hebben, vraagt Andrew vlak bij Inner Farne of we zin hebben in een bonus? Verbaasde gezichten als hij toch het bootje richting de kade van het eiland stuurt. We gaan aan land! En omdat we de enige groep zijn die is uitgevaren vandaag, hebben we het eiland voor onszelf! Geen uur, daarvoor is het al te laat. Maar ik heb zelden een groep volwassenen zo zien glunderen! Toch gelukt!
Ook reisleidster Eva geniet van de landing op Inner Farne. De Serenity wacht op de achtergrond in de baai.
Foto's schieten en genieten.
Onder andere van baltsende zeekoeten....
..... en trotse noordse sterns.
Door de landing op Inner Farne komen we later terug dan gepland. De terugreis wordt een race tegen de klok, maar net op het randje komen we aan bij de ferry. Die avond is er vanaf het schip ook niet veel te zien door de mist. Maar wie maalt daar nog om, na zo'n prachtige dag.
Zondagochtend is de zee echter spiegelglad en het zicht stukken beter. Ter hoogte van de windparken voor IJmuiden worden in een half uur tijd nog 12 bruinvissen gespot. Een mooie afsluiter van een enerverend weekend.
Meer foto's van Jan Dekker staan op observado.org (klik hier)
