zondag 18 november 2012

Grijze laatste zeevogeltocht

De laatste zeevogeltocht van dit jaar verliep grijs en af en toe onstuimig. Wat soorten betreft was het 'veel van weinig'. Van een aantal zeevogelsoorten kregen we er heel veel te zien vandaag; drieteenmeeuwen, zeekoeten en jan-van-genten. Bijzondere soorten als jagers of stormvogels lieten zich helaas niet zien.


Veel jan-van-genten achter de boot (Foto; Wiegert Steen)

Even na acht uur vertrokken we in de mist uit de haven van Stellendam. Het plan was om eerst langs de kust van Goeree richting het Brouwershavense gat te varen. Daar overwinteren altijd veel eendensoorten. We waren benieuwd wat we er vanaf de zeekant van konden zien. Niet veel helaas, want het bleef lange tijd mistig. Toch werden er in die eerste uren meerdere groepjes zwarte zee-eenden en tot wel 20 roodkeelduikers gezien. Bij helder weer is het dus zeker de moeite waard om deze route nog eens te varen. 
In de hoop dat er verder op zee meer zicht zou zijn en ook de echte zee-soorten zich zouden laten zien, werd koers gezet naar naar het Noordwesten. We hadden de steven nog geen vijf minuten gedraaid, of er waren al tien zeekoeten geteld. Die zaten dus ook gewoon dicht onder de kust. In de loop van de dag werden nog tientallen zeekoeten geteld. Soms een uur niks, dan weer meerdere vlak achter elkaar. Ook het zicht werd iets beter in de loop van de dag. Maar echt helder werd het nooit. 

Zeekoet (foto; Niels Godijn)

De mist had geen invloed op de meeuwen en jan-van-genten die op de chum (brood en visafval) achter de boot af kwamen. Vlak na het vertrek, tijdens het mengen van een bak visafval met brood en popcorn, werden alvast wat stukjes brood over de reling gegooid. En terwijl wij nog geen 200 meter ver konden zien, kwamen de meeuwen opeens overal uit de grijze soep tevoorschijn. Alsof ze het ruiken!
Ook de jan-van-genten wisten ondanks het slechte zicht de boot gemakkelijk te vinden. Rond negen uur verscheen de eerste! En eigenlijk zijn ze hele dag niet meer weg geweest. Soms twee, dan weer vijf tegelijk achter de boot. Alle leeftijden kwamen voorbij, van donkere eerstejaars tot volwassen vogels en alle kleurschakeringen daar tussenin.

Jan-van-genten (foto; Wiegert Steen)


Duikende Gent (foto; Gerard Visser)

Ook zagen we vandaag weer goed het verschil tussen de kust- en de zeemeeuwen. Waar in de vaargeul bij Stellendam de zilvermeeuwen en een enkele kokmeeuw de boventoon voeren, zijn het op zee de drieteenmeeuwen, grote mantelmeeuwen en een enkele dwergmeeuw. Vooral de drieteenmeeuwen waren weer in grote getale aanwezig bij de boot. Soms zo dichtbij dat je ze bijna aan kon raken. Tijdens het chummen moest ik zelfs een keer achteruit stappen om een botsing met een drieteenmeeuw te voorkomen!


Drieteenmeeuwen hebben 'chum' te pakken. (foto; Gerard Visser)

Waar we tijdens de vorige tocht (eind oktober) nog grote groepen trekkende zangvogels hadden gezien, waaronder de inmiddels 'beroemde' merels, zagen we vandaag alleen enkelingen voorbij vliegen. De meest opvallende waren een velduil en een houtsnip. Waarbij de velduil wel heel strak richting Noordoost vloog. Bestemming Maasvlakte? Voor degene die het niet weten; ieder jaar overwinteren een aantal velduilen aan de Noordkant van de Maasvlakte. 
Maar ook deze keer stal de merel de show! Niet omdat het er veel waren, maar omdat een merel die al een kwartier 'paniekerig' boven het schip had gevlogen uiteindelijk besloot om midden op het dek te landen. Maar zoveel aandacht was deze merel ook niet gewend, dus zij vloog al snel weer op. Verder werden nog een koperwiek, een zanglijster en een klein zangertje gespot. Die laatste was kleiner dan een pimpelmees, volgens sommigen moet het een goudhaantje zijn geweest.

Merel aan dek, midden op zee! (foto; Niels Godijn)

De terugtocht naar Stellendam was af en toe onstuimig. Door de richting van de golfslag werd het schip soms flink heen en weer geschud. De bakken visafval schoven soms over het dek. En de deelnemers moesten handen en voeten gebruiken om zich staande te houden op het natte dek. En toen ook de ijzige wind bij sommigen door de kleren begon te dringen, werd ook toch nog een beetje afzien. Zeevogelen in november is dan ook niet voor watjes!
Ondanks de golfslag werden op de terugweg toch nog twee bruinvissen gespot. 
En zowel op de heen- als de terugweg werden er in het Slijkgat meerdere zeehonden gezien. Grotendeels gewone zeehonden en een enkele grijze.


De route van 17 november volgens Marinetraffic.com. Aan de bovenkant mist een stukje, want we zijn ook de Eurogeul (stippellijn) nog overgestoken.

Foto's en verslagen van deelnemers kan je vinden via de volgende links:

Binnenkort meer.

De triplist volgt later.