In mei 2010 vlogen we (Marko, Eva en twee zonen) vanaf Parijs, via Lissabon, naar Pico in de Azoren. Parijs is vanuit Nederland inderdaad geen handige luchthaven, maar deze vlucht was veruit het goedkoopst en ook nog de enige waarbij we op de terugweg in een dag terug konden vliegen (zonder overnachting in Lissabon). Als we konden vliegen natuurlijk, want het waren de weken van de aswolk uit IJsland!
Op het vliegveldje van Pico werden we opgewacht door een taxi die was geregeld door Espaco Talassa. De organisatie waar we een week “Whale Watching” hadden geboekt, inclusief 5 tochten met een RIB ten zuiden van het eiland. Omdat deze blog over de waarnemingen van zeezoogdieren gaat, vind je hier geen uitgebreide beschrijving van het eiland en onze andere belevenissen daar.
Maar stel je een klein vissersplaatsje voor; Lajes do Pico, met in het midden van het dorp een klein Whale Watch centrum, met daarnaast een aangrenzend hotelletje (bekijk op: espaco talassa).
Maar stel je een klein vissersplaatsje voor; Lajes do Pico, met in het midden van het dorp een klein Whale Watch centrum, met daarnaast een aangrenzend hotelletje (bekijk op: espaco talassa).
In het hotel hadden we twee kamers ter beschikking, allebei met uitzicht op zee. Die zee is de Atlantische Oceaan, een grote blauwe vlakte, met ruim 2000 kilometer vrij zicht. Tot de Zuidpool zo ongeveer. Zo’n weids uitzicht hadden we nog nooit gehad!
Deelnemers verzamelen voor Espaco Talassa, links het hotel.
Espaco Talassa is opgericht door de Franse zeiler Serge Viallelle. Hij kwam aan op het eiland Pico, twee jaar nadat de laatste potvis was gevangen door de walvisvaarders van Pico. Door internationale afspraken was het vangen van potvissen vanaf 1987 niet meer toegestaan. Serge kwam op Pico in contact met de voormalige walvisvaarders, die er een speciale jachtmethode op na hielden. Vanuit uitkijkposten op de rotsen, werd met verrekijkers de zee afgezocht. Bij het zien van een walvis werd met kleine bootjes uitgevaren om de walvis te vangen. Serge sprak uitgebreid met de ervaren "look-out" João Vigia en samen bedachten ze een methode om de ervaren "look-outs" in te zetten voor een nieuwe vorm van toerisme en onderzoek naar walvissen; Whale-watching!
Vanuit de uitkijkposten op de rotsen wordt nu de zee afgezocht naar alle soorten dolfijnen en walvissen en waarnemingen direct doorgegeven aan de bootjes met toeristen, fotografen en onderzoekers.
Een RIB van Espaco Talassa, met op de achtergrond het eiland Pico (foto; Espaco Talassa)
Inmiddels is het centrum ruim 20 jaar op het water te vinden en kan ze een indrukwekkende lijst waarnemingen presenteren. In totaal zijn 25 soorten dolfijnen en walvissen gezien rondom het eiland. Sommige soorten bijna dagelijks, zoals de grijze dolfijnen, tuimelaars, gewone dolfijnen en de potvissen. Andere soorten passeren de eilanden tijdens de trek tussen de tropen en de noordpool; waarvan de gewone vinvis en de blauwe vinvis de bekendste voorbeelden zijn. En heel af en toe zwemmen er bijzondere soorten langs het eiland; zoals bultruggen, snaveldolfijnen en de dolfijn van Fraser.
We zouden die week 5 keer uitvaren met een RIB voor een tocht van 3 uur. Bij aankomst op het eiland zijn we nog nieuwsgierig of we veel gaan zien tijdens deze tochten. De website van Espaco Talassa meldt dat bij meer dan 95 procent van de tochten dieren worden gezien. Ook de gids die in hetzelfde taxibusje meerijdt vanaf het vliegveld, vertelt vol enthousiasme over al zijn ontmoetingen op zee. En terwijl de kustweg klimt, waardoor we een mooi uitzicht over de zee krijgen roept hij "Stop" naar de chauffeuse. Schuin onder ons, een paar honderd meter van de kust, zwemt een groepje dolfijnen. Een stuk of vijf, redelijk groot, in een sloom tempo zwemmend. Van grote afstand schat de gids in dat het om "rundkopfdelphinen" gaat, oftewel in goed Nederlands; grijze dolfijnen. Onze eerste waarneming is binnen!!
Binnenkort de terugblik op onze eerste tocht
